Rozdział I

Obudził mnie dzwonek do drzwi.

Jestem szczupłą dziewczyną, ale podobno silną, tak twierdzą moi kochani bracia. Mam błękitne oczy, które wyostrzają się w nocy, w ciemności. To jest dziwne, bo lepiej widzę nocą niż za dnia. Jestem ruda i moje włosy w słońcu „przybierają postać ognia”. Mam 15 lat i po wakacjach idę do 3 gimnazjum. Aktualnie mam na sobie czarne rurki, szarą bluzkę na ramiączka i rozpinaną bluzę z kapturem.

 -Słucham? - pytam zaskoczona.

W drzwiach ukazuje mi się chuderlawy mężczyzna, wyglądający na trzydzieści parę lat. Ma blond włosy, piwne oczy, zmieniające mu się pod wpływem światła i masę piegów na twarzy. Dostrzegam na jego szyi dziwne znamię, wyglądające jak znak szatana. Ma na sobie podarte jeansy, białą koszulkę i czarną, skórzaną kurtkę.

-Pizza przyszła.

-Nie zamawiałam pizzy.

-Ale mam zamówienie na ten adres. - odpowiada dostawca.

-A no tak, zapomniałam, przepraszam. Wie pan, szkoła i takie tam. - płacę dostawcy i wołam swoich braci.

Wydaje mi się to trochę podejrzane, bo żaden dostawca nie chodzi w stroju, uważanym za siebie, codziennym, tylko w uniformie z pracy. W ogóle nie przypominał dostawcy, nawet nie miał tej dziwnej czapeczki. I jeszcze to znamię.

Jako pierwszy przybiegł mój najstarszy brat Josh. Ma 23 lata. Jest wysokim brunetem o dobrej budowie ciała i ma błękitne oczy jak ja. Zrezygnował ze studiów żeby się mną opiekować. Studiował matematykę na Uniwersytecie w Stanach Zjednoczonych. Obecnie nie zamierza się nigdzie wybierać.

Ma na sobie biały t-shirt z Bobem Marleyem, niebieskie jeansy, czarne buty z Nike i posiada prawdziwy tatuaż na ramieniu.

Następnie wbiegli Jason i Chris, którzy w ogóle się od siebie nie różnią. Jason ma 21 lat,a Chris 19. Obaj są szatynami o dobrej budowie ciała. Mają szare oczy i obaj są niżsi o parę centymetrów od Josha. Dobrze, że się nie ubierają tak samo. Jason zawsze nosi jakiś t-shirt i jeansy, a Chris dosłownie codziennie ma na sobie buty skate z Nike, czapkę skate, jeansy i jakąś bluzkę.   

-Kto zamówił pizzę? - pyta Josh.

-Myślałam, że ty - odpowiadam.

Wszyscy usiedliśmy do stołu, delektując się przepyszną pizzą. Zauważyłam, że Chris na mnie zerka.

-Co się stało? - pyta.

-Nic - zaprzeczam.

-Catie?!

-No dobrze, po prostu tęsknie za rodzicami. Wiem, że to już 3 lata minęły, ale nie mogę o nich zapomnieć. - zasmucona z trudem odpowiadam.

-Wiem, nam też nie jest łatwo - dodaje Jason.

-I jeszcze się martwię jak będzie w nowej szkole. A w ogóle musieliśmy się przeprowadzać?

-Niestety tak, tamto mieszkanie było za małe dla naszej czwórki.

Przez dłuższą chwilę siedzimy w milczeniu rozmyślając o rodzicach. Nasi rodzice zginęli z niewyjaśnionych przyczyn i nikt do tej pory nie znalazł ciał. Nagle tą niezręczną ciszę przerywa głos Josha.

-Dobra, dosyć tego, nie możemy żyć przeszłością. Trzeba żyć pełnią życia.

- Może pójdziemy na górę obejrzeć jakiś film? - pyta Jason.

-Zostanę tu, wy idźcie.

Przez jakiś czas myślę o słowach brata. Nagle przypominam sobie, że zaraz leci mój ulubiony serial „Zaklinacz dusz” . Po obejrzeniu filmu, spojrzałam na swoje odbicie w telewizorze i zauważyłam niewyraźną postać, jakby ktoś za mną stał. Odwracam się i nikogo nie było, jakby wyparował. Odetchnęłam z ulgą.

-Na szczęście to tylko moja wyobraźnia. Za dużo oglądam „Zaklinacza dusz”- myślę.

Idę dołączyć do braci. Akurat oglądają horror. Podczas filmu zasnęłam na kolanach brata. Niosą mnie do pokoju.

Pojawia się ta sama postać co w telewizorze, Mówi mi, że jestem w niebezpieczeństwie i muszę natychmiast uciekać z tego miasta. Żebym pozostawiła wszystko co kocham, nawet swoich braci (najbliższą rodzinę jaką mam) i tylko siebie ratowała. Ukazuje mi się demon z zakrwawionymi rękami i z dziurą na wylot w nodze. Przewracam się i gryzie mnie w szyję swoimi długimi kłami. Nagle budzę się z krzykiem. Podbiegają do mnie bracia i uspokajają mnie. W pewnym momencie na ścianie widzę krew, potem patrzę na siebie. Mam zakrwawione ręce. Zaczynam panikować i zapominam o całym świecie. Jestem rozkojarzona i dostaję tym czasowej amnezji. Nie poznaję nawet swoich braci.

Napiszcie w komentarzach czy wam się podobało czy nie. Jak tak to może zacznę wstawiać. :)